Poziom ostrości: od 50 000 do 100 000 SHU
Papryka rawit to odmiana papryki pochodząca z Indonezji. To niewielki, smukły owoc o długości od 1 do 5 cm, który w miarę dojrzewania zmienia kolor z zielonego na intensywnie czerwony. Charakteryzuje ją przede wszystkim ostry smak plasujący ją w czołówce najpikantniejszych odmian. Papryczka ta ma szerokie zastosowanie w kuchni azjatyckiej, szczególnie w potrawach indonezyjskich i tajskich. Doskonale nadaje się do suszenia, marynowania oraz jako składnik sosów i past. Owoc ma też liczne właściwości zdrowotne – jest bogaty w witaminy C, A i E. Dzięki temu wspiera odporność oraz działa przeciwzapalnie. Zawarta w nim kapsaicyny przyspiesza zaś metabolizm, poprawia trawienie i może wspierać układ krążenia.
Uprawa papryki rawit jest łatwa, ale wymaga wysokich temperatur. Roślina całkowicie nie toleruje bowiem spadków poniżej 10-15°C, a najlepiej radzi sobie przy temperaturach powyżej 25°C. Nasiona należy wysiewać od stycznia do kwietnia, a zbiory odbywają się od maja do listopada. Czas wegetacji wynosi około 90-120 dni. Roślina preferuje dobrze przepuszczalne podłoże z dobrą warstwą drenażu, dlatego w doniczkach warto dodać na spód warstwę piasku. W zależności od warunków uprawy, wysokość krzewu może wynosić od 80 cm (w uprawie doniczkowej) do 160 cm (w gruncie). Roślinę należy także regularnie poodlewać, warto to jednak robić częściej i w mniejszej ilości, bo łatwo ją przelać.
Kalorie | 30 kcal na 100 g |
---|---|
Białko | 1,8 g na 100 g |
Błonnik | 1,8 g na 100 g |
Zawartość | witamina C, A, E, K, B (w tym B6 i kwas foliowy), potas, magnez, żelazo, wapń, fosfor |
Wartości zdrowotne | wzmacnia układ odpornościowy, poprawia zdrowie oczu, działa przeciwzapalne i antyoksydacyjne, wspomaga metabolizm, poprawia trawienie |
Papryka rawit jest owocem, który powinni włączyć do swojej diety przede wszystkim:
Papryczki rawit powinny unikać przede wszystkim osoby z alergią na kapsaicynę lub jakiekolwiek inne związki zawarte w jej składzie. Owoc jest ciężkostrawny i może powodować podrażnienia błon śluzowych u osób z wrażliwym żołądkiem, hemoroidami, aftami, wrzodami oraz chorobami nerek. Ze względu na wysoką zawartość potasu powinny jej unikać również osoby, które już zmagają się z wysokim poziomem tego pierwiastka we krwi.
Papryka rawit ze wzgledu na swoją ostrość jest ceniona głównie w kuchni azjatyckiej. Ma neutralny smak, który nie dominuje potraw. Dzięki temu jest chętnie używana do ich zaostrzania. Często się ją również suszy i marynuje. Może dzięki temu służyć jako dodatek do sosów i past. Biorąc pod uwagę ilość SHU, rzadko natomiast spożywa się ją bez żadnych dodatków na surowo. W kuchni tajskiej i indonezyjskiej stanowi podstawę wielu potraw, dodając im charakterystycznej pikantności.
Przykładowe potrawy z zastosowaniem papryczki rawit to m.in.:
Wybierając paprykę rawit, warto zwrócić uwagę na jej intensywny czerwony kolor. Owoce powinny być również drobne – im mniejsze tym są bardziej pikantne. Ważne, aby nie miały widocznych przebarwień ani miękkich miejsc, które mogą świadczyć o jej zepsuciu.
Paprykę rawit najlepiej przechowywać w chłodnym miejscu, w temperaturze od 10 do 15 stopni Celsjusza. W lodówce wytrzyma do 10 dni. Aby wydłużyć ten czas, warto przykryć ją wilgotnym ręcznikiem kuchennym. Owoc można również zamrozić, najlepiej po pokrojeniu na kawałki i usunięciu gniazd nasiennych. W zamrażarce zachowa swoje właściwości przez około 7 miesięcy.
Paprykę rawit można spożywać na wiele sposobów. Najczęściej jest używana na świeżo, by nadać potrawom pikantności i intensywnego smaku. Sprawdza się również jako drobno pokrojony dodatek do dań przygotowywanych na woku. Idealnie nadaje się również do zup, sosów, marynat i pikantnych past. Można ją również wykorzystywać w formie suszonej lub marynowanej.